Λαβρενιόφ, Μπόρις Αντρέγεβιτς

(Χερσώνα 1891 – Μόσχα 1959). Ρώσος συγγραφέας και δραματουργός. Φοίτησε στη νομική σχολή της Μόσχας, ενώ το 1911 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα και το 1924 το πρώτο του διήγημα. Παράλληλα με τις πνευματικές του ενασχολήσεις συμμετείχε στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και στον εμφύλιο πόλεμο των ετών 1918-20. Στα πρώτα βήματα της λογοτεχνικής του πορείας έγραψε τις νουβέλες Άνεμος (1924) και Τεσσαρακοστός πρώτος (1924) καθώς και το διήγημα Για ένα απλό πράγμα (1927), που είναι εμπνευσμένο από τα γεγονότα της Οκτωβριανής επανάστασης. Η συγγραφική του διαδρομή αποκαλύπτει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για τους ηρωικούς χαρακτήρες και την αυθόρμητη ρομαντική πλευρά των ηρώων. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 η θεματολογία του αφορούσε τη διανόηση, τον λαό, την επανάσταση και την εξέλιξη του πολιτισμού και της τέχνης. Τα πεζογραφήματα του Λ. διακρίνονται για τη συναρπαστική πλοκή και την άμεση αποκάλυψη των χαρακτήρων στη διάρκεια της δράσης. Αποτέλεσμα των δημιουργικών του αναζητήσεων υπήρξε το θεατρικό έργο Θραύση (1927), το οποίο παρουσιάστηκε με επιτυχία σε πολλά θέατρα της Ρωσίας και του εξωτερικού. Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του συγκαταλέγονται: Η κατάρρευση της δημοκρατίας του Ιτλ (1925), Το στρατηγικό σφάλμα (1934), Μεγάλη γη (1935), Ύμνος για τους ναύτες της Μαύρης θάλασσας (1943), Για τους θαλασσινούς (1945) κ.ά. Ο Λ. έγραψε ακόμη δημοσιογραφικά άρθρα, επιφυλλίδες και χρονογραφήματα, όπου άσκησε δριμεία κριτική στην αστική κοινωνία.